اواخر حکومت بود،هر روز جوان ها در گوشه و کنار آشوب داخلی به راه  می انداختند و برای حفظ موضع خودشون،طایفه ی خود را به کمک می طلبیدند و اختشاش داخلی در می گرفت که این ماجراموجب تزلزل، اضطراب و اختلاف مردم شده بود و معاویه نیز از آن بهره می برد.لذا امیر المومنین(ع) برای برطرف کردن این آشوب، ناگزیر به جنگ خودخواهی،که ریشه همه اختلافها هست،می روند.حضرت(ع)در فرازی از خطبه236نهج البلاغه ضمن بیان خودخواهی ابلیس و خوشگذرانان-خوشگذران ها دنبال ستمکاران و کافران رهسپارند و سرانجام ملت را به سقوط می کشاند-توصیه می فرمایند:

وقتی در اختلاف های آنها دقت کردید و نتیجه گرفتید،هرکاری را که به ملت های گذشته عزت داده،دشمن را از آنان دور کرده،آسایش را به آنان ارزانی و نعمت را تسلیم آنان ساخته،احترام را به وحدت و جمعیت کشانیده است؛باید تقویت کنید و آنان را انجام دهید.این کارها پرهیز از اختلاف،حفظ روابط دوستی و کوشیدن در راه ایجاد آن و سفارش به حفظ دوستی است.از هر کاری که کمر گذشتگان را شکست و نیروی آنها را تضعیف ساخت،که عبارت است از کینه دلها،خشم سینه ه، بی اعتنایی به یکدیگر و به کمک هم نشتافتن،پرهیز کنید.(منشور اتحاد ملی و انسجام اسلامی،علی اکبر سبزیان)

اکنون بعد از تجربه انتخاب ریاست جمهوری92 و همچنین عدم تفاهم در بین تشکل و نهادهای دانشجویی و مردمی در طول سالهای گذشته- انشاالله در مقاله ای مجزا به این موضوع پرداخته خواهد شد- باید با گوشی شنوا از دستورات امام معصوم(ع) پیروی و همانند بنیان مرصوص-دیواری از جنس فولاد- در کنار هم باشیم و در جهت تسریع در امر مبارک فرج،کوشش نماییم.

اهل حق را زندگی از قوت است

قوت هر ملت از جمعیت است