ماه مبارک رمضان شروع شده و خیل عظیمی از مردم پس از تدارکات بسیار، خودشان را برای استفاده هرچه بیشتر از آن آماده می کنند. ولی عده ای از دوستان و آشنایان بدون اینکه طعم شیرین این فرصت عظیم را دریابند به دلایلی مشخص کنار سفره نشسته اند و ما را می نگرند.
من خودم به شخصه علاقه ی وافری به غذای چرب و چیلی دارم و از خوردن آن لذت می برم. البته باید حواسم باشد که چربی بیش از حد و بدون پشتوانه ی تحرک و ورزش، گاهی اوقات خطر دارد.
به نظر شما غذای چرب و چیلی چه خصیصه ای دارد که افرادی مثل من اینقدر مشتاق خوردن آن هستند. اصلا لذت به چه معناست و غذای لذیذ یعنی چه؟ شاید شما الان به این فکر کنید که خوب مثلا فلانی که علاقه ای به غذای چرب نداره و اصلا به طور کلی لذت برای انسان یک چیز نسبی هست. من اگر شیرینی را دوست دارم نباید انتظار داشته باشم دیگران هم به آن علاقه ای داشته باشند.
خوب حالا به نظر شما آیا چیز دیگری وجود دارد که همه انسان ها به طور مشترک به آن علاقه داشته باشند؟ باید بگویم بله. مثلا چه کسی از صداقت و راستگویی بدش می آید؟ چه کسی عدالت را شرط و لازمه ی زندگی نمی داند؟ و چه کسی حس آرامش را به جنگ و جدل ترجیح نمی دهد؟ ما مشترکاتی داریم که به آنها احترام می گذاریم و آنها را ارج می نهیم.
خداوند هم نقطه مشترک احساسات و عواطف ماست که از وجودش به بزرگی یاد می کنیم. لیکن گاهی اوقات آنقدر برای خودمان مشغله و درگیری جور می کنیم که از آن موجود لایتناهی که مبدأ ماست غافل می شویم. باید در طول روز کمی به خودمان فرصت بدهیم به این فکر کنیم که ما برای چه باید از او اطاعت کنیم؟ یا چرا ما را آفریده که حالا از ما انتظاراتی دارد؟
نمی خواهم از اصل مطلب غافل شوم و به بررسی موضوعات چالشی فلسفی بپردازم. ولی فقط یک نکته را خدمتتان عرض کنم که قلب ما همیشه باید برای موجودیتی بندگی کند. مثلا بعضی ها (البته دور از جون شما!) بنده ی شکم هستند و در پی آن به هرکجا کشیده می شوند و بعضی ها بنده ی بزرگ بینی هستند و این احساس غرور به آنها اجازه نمی دهد بتوانند به اصلاح خودشان بپردازند.
ما اگر بنده ی موجودی باشیم که خود از هرگونه بندی آزاد است و لیاقت بندگی حقیقی را داشته باشد -همو که از همه به عوامل موفقیت ما آگاه است- از بند هر موجود دیگری آزاد خواهیم بود (ببخشید این همه از کلمه بند استفاده کردم!). آنگاه از این حس آزادی آنچنان احساس شور و شعفی در ما به وجود می آید که نمی توان هیچ لذتی را با آن عوض کرد.
راستی، خوردن یک هندوانه خنک در هوای سرد بیشتر لذت دارد یا در هوای بسیار گرم و زیر تیغ آفتاب؟ بنظرم هرچه طول روز بیشتر و هوا گرم تر شود لذت روحی بیشتری خواهیم برد. به قول پیامبر اکرم (ص) روزه گرفتن در گرما، جهاد است.
دوستان من! تا غذا از دهان نیافتاده بفرمایید پای سفره ...
